حاملگی در محل اسکار سزارین، فرم ناشایعی از حاملگی خارج رحمی است، که تاخیر در تشخیص و درمان آن با مرگ مادری همراه است. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد حاملگی خارج رحمی در محل اسکار سزارین قبلی بود. بیمار خانمی33 ساله با سابقه یک زایمان طبیعی و یک بار سزارین قبلی و کورتاژ رحمی در یک سال اخیر است که با شکایت از خونریزی نامرتب رحمی، علی رغم استفاده منظم از قرص های ترکیبی پیشگیری از بارداری، مراجعه کرده بود. اولین روز آخرین قاعدگی وی 21/6/96 بود که بعد از آن دچار خونریزی نامرتب رحمی شده بود. در آزمایشات درخواستی، بارداری تایید و پس از درخواست سونوگرافی بارداری، حفره رحم فاقد ساک بارداری رویت شد. جهت تشخیص نهایی، سونوگرافی ترانس واژینال درخواست شد که نتیجه آن به نفع حاملگی در محل اسکار سزارین با سن 6 هفته و 2 روز، همراه با وجود جنین با ضربان قلب بود. مادر جهت ختم بارداری، به مراکز تخصصی ارجاع و پس از بستری، ابتدا با تزریق کلرید پتاسیم به جنین، ضربان قلب جنین متوقف و جهت ختم بارداری، متوترکسات به مادر تزریق شد. نتیجه این مطالعه بر آن بود که در صورت وجود خونریزی نامرتب رحمی در حضور مصرف منظم قرص های جلوگیری از بارداری، باید وجود بارداری مورد بررسی قرار گیرد و در صورت وجود جنین با ضربان قلب نرمال در محل اسکار سزارین، ابتدا ضربان قلب جنین متوقف و در نهایت جهت ختم حاملگی نابجا، متوترکسات تجویز نمود.

سابقه و هدف: حاملگی اسکار سزارین (Cesarean Scar Pregnancy= CSP) یک عارضه نادر و تهدید کننده زندگی و شامل کاشت کیسه حاملگی در محل اسکار سزارین قبلی است. وجود اسکار سزارین در رحم می تواند تاثیر قابل توجهی بر محل لانه گزینی جفت داشته باشد. شناخت بیشتر محل لانه گزینی جفت در CSP می تواند به مدیریت و پیشگیری از عوارض تهدید کننده این اختلال کمک کند. هدف از این مطالعه بررسی محل جفت در حاملگی های اسکار سزارین می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 44 بیمار با تشخیص CSP در سه ماهه اول بارداری در بیمارستان امام خمینی اهواز از فروردین 1399 تا اسفند 1400 انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی مادری، تعداد حاملگی و زایمان های با سزارین قبلی و مشخصات سونوگرافی و محل جفت از پرونده پزشکی بیماران بررسی شد. مکان جفت بر اساس چهار محل آناتومیک در حفره آندومتر توسط سونوگرافی ترانس ابدومینال بین هفته های 11 و 14 بارداری تعیین و بررسی گردید. یافته ها: میانگین سنی بیماران 5/09±33/95 سال بود. تعداد سزارین های قبلی بین 1 تا 4 و میانگین 0/93±2/32 بود. شایع ترین محل جفت در موقعیت قدامی (61/4%) و سپس محل فوندال (29/5%) و خلفی (9/1%) بود. تعداد زایمان های قبلی سزارین تأثیر معنی داری در محل جایگزینی جفت نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد اگرچه بیشترین محل جایگزینی جفت در CSP در محل قدامی می باشد اما جفت خلفی نیز می تواند در حاملگی اسکار وجود داشته باشد و لازم نیست محل جفت قدامی باشد تا تشخیص CSP گذاشته شود.

زمینه و هدف: حاملگی خارج رحم در محل اسکار سزارین قبلی(PCS)  یک در 2000 مورد از حاملگی ها و 6 درصد موارد حاملگی خارج رحمی در زنانی که سابقه PCS داشته اند، دیده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی مادران بارداری بود که با تشخیص حاملگی نابجا در محل PCS در مرکز ما بستری شده بودند.روش بررسی: طی یک مطالعه گذشته نگر پرونده موارد حاملگی نابجا در محل برش سزارین قبلی که طی سال های 89-1385 به بیمارستان رازی اهواز مراجعه کرده بودند استخراج و اطلاعات آنان اعم از یافته های بالینی، پاراکلینیکی یادداشت و مورد بررسی قرار گرفتند. علاوه بر تست حاملگی مثبت، تشخیص حاملگی آنان با شرح حال، علایم بالینی و سونوگرافی تایید شد.یافته ها: طی مدت 5 سال، تعداد 29110 نوزاد به دنیا آمده بودند که 44.5 درصد آنان به طریق سزارین بود. 37 درصد کل موارد سزارین (یا 16.5 درصد موالید) PCS بودند. از میان مادرانی که سابقه PCS داشتند، 15 (31 درصد) نفر حاملگی نابجا در محل برش PCS داشتند که از این میان، 12 مورد (80 درصد) بیش از یک بار و 3 مورد تنها یک بار سابقهPCS  داشتند. شایع ترین علایم خون ریزی واژینال (100 درصد)، درد شکم (38 درصد)، علایم شوک هیپوولمی (36 درصد) و استفراغ (33 درصد) بودند.نتیجه گیری: در هر زنی که در سن باروری بوده و مبتلا به خونریزی رحمی و درد شکم است، باید احتمال حاملگی از جمله حاملگی نابجا را در نظر گرفت و اگر سابقه سزارین داشته، باید بارداری در محل برش PCS را مطرح و با انجام سونوگرافی، محل حاملگی را تعیین و آن را به عنوان یک فوریت جراحی تلقی کرد تا از مرگ مادر و یا خارج کردن رحم جلوگیری شود.

مقدمه: حاملگی در محل سزارین قبلی شرایطی نادر می باشد. با توجه به افزایش سزارین های اخیر و به دنبال آن افزایش شیوع این نوع حاملگی تشخیص زودرس میتواند منجر به جلوگیری از بروز عوارض زیانبار گردد. سونوگرافی داپلر بهترین روش برای تشخیص اولیه این نوع حاملگی می باشد. MRI در مورادی که سونو کمک کننده نمی باشد استفاده می گردد. هنوز روش درمان ایده آل در این نوع حاملگی مشخص نشده است. گزارش بیمار: ما یک بیمار را گزارش می کنیم که به علت حاملگی در محل سزارین قبلی مراجعه کرده و علیرغم سیر نزولی تیتراژ BhCG بعد از درمان با شرایط ناپایدار مراجعه و به صورت اورژانس تحت جراحی هیسترکتومی قرار گرفته است. خانم 32 ساله که با لکه بینی و تست حاملگی مثبت به اورژانس بیمارستان مراجعه میکند و سابقه دوبار سزارین قبلی دارد. در حین مراجعه علایم حیاتی پایدار بوده است. در معاینه نکته غیرطبیعی ندارد. در سونوگرافی ترانس واژینال توده ای با خونرسانی زیاد در محل سزارین قبلی دیده می شود. برای تایید تشخیص MRI انجام میشود که توده هتروژن در قسمت تحتانی در قدام رحم با عروق برجسته غیر طبیعی مشاهده می شود. بیمار تحت درمان با رژیم 8 روزه ی متوتروکسات و لکوورین قرار میگیرد. تیتراژ BhCG طی درمان مناسب را نشان داده است و بیمار هشت روز بعد با شرایط پایدار مرخص می شود. 4 روز بعد بیمار با خونریزی واژینال شدید مراجعه کرده اورژانسی لاپاراتومی میشود و با توجه به شرایط هیستروکتومی انجام میشود.

مقدمه: یکی از انواع نادر حاملگی خارج رحمی، حاملگی در محل اسکار سزارین (CSP) می باشد که تشخیص آن مشکل بوده و دارای عوارض مهم از جمله پارگی رحم، خونریزی شدید و حتی مرگ مادر می باشد. مطالعه حاضر با هدف معرفی چند مورد حاملگی محل اسکار سزارین و درمان موفقیت آمیز آنها انجام شد.معرفی بیمار: بیمار اول خانمی با دو بار سزارین قبلی و سن حاملگی حدود 8 هفته بود که در سونوگرافی شکمی و سونوگرافی ترانس واژینال انجام شده توسط متخصص رادیولوژی، ساک حاملگی دارای یک جنین با ضربان قلب در محل اسکار سزارین گزارش شده بود. بیمار تحت لاپاراتومی و وج رزکشن محل CSP قرار گرفت. بیماران دوم و سوم بیمارانی بودند که با علائم لکه بینی و تاخیر قاعدگی تحت سونوگرافی ترانس واژینال قرار گرفته بودند و برای آنها حاملگی 6.5 و 7 هفته در محل اسکار سزارین تشخیص داده شد و با تزریق متوتروکسات داخل ساک تحت هدایت سونوگرافی ترانس واژینال و سپس ساکشن کورتاژ تحت درمان قرار گرفتند.نتیجه گیری: حاملگی اسکار سزارین از بیماری های نادر و دارای عوارض خطرناک می باشد. تشخیص به موقع نیازمند وجود ظن بالینی بالا در بیماران با سابقه سزارین می باشد و درمان مداخله ای مناسب موجب جلوگیری از عوارض جدی و کاهش موربیدیته و مورتالیته مادر می شود.

بیماری آندومتریوز یکی از بیماریهای زنان بـوده و شیـوع آن در زنان سنیـن باروری بیـن 10-3 درصد می باشد. آندومتریوز اسکار سزارین یک یافته ناشایع بوده و مواردی از آن در مقالات جراحی و زنان گزارش شده است. شیوع آندومتریوز اسکار سزارین کاملا مشخص نیست ولی بین 15/0-03/0 درصد و در بعضی مطالعات تا 1% گزارش شده است. این بیماری اغلب قبل از عمل جراحی تشخیص داده نمی شود (80%) و معمولا بیماران با تشخیص کلوئید، هماتوم، گرانولوم بخیه، فتق انسزیونال یا بدخیمی تحت عمل جراحی قرار می گیرند. شایعترین علامت این بیماری دردهای متناوب و دوره ای محل عمل بوده که بطور متوسط بین 1 تا 7 سال بعد از عمل جراحی ظاهر می گردد. تشخیص قطعـی این بیماری توسط بررسی آسیب شناسی میسر می باشد. در این مقاله، موردی از آندومتریوز اسکار سزارین معرفی می شود که با علایم دردهای دوره ای و نسبتا شدید در اسکار محل سزارین از 8 سال قبل مراجعه نموده و سالها بدون تشخیص تحت درمان با داروهای ضد التهابی قرار گرفته است و نهایتا با تشخیص توده زیر جلدی و احتمال گرانولوم بخیه تحت جراحی قرار گرفته که در پاتولوژی آندومتریوزیس گزارش شده است. درمان انتخابی آندومتریوز اسکار سزارین، جراحی بوده و آگاهی و حضور ذهن در مورد این عارضه غیرشایع، احتمال تشخیص قبل از عمل آنرا افزایش می دهد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: در افراد کاندیدای سزارین با سابقه سزارین قبلی، احتمال چسبندگی داخل شکمی بیش از افراد بدون سابقه سزارین می باشد و این امر می تواند موجب افزایش طول مدت جراحی، خونریزی حین عمل، عوارض مادری و جنینی و نیاز به کمک گرفتن از جراحان دیگر شود، لذا مطالعه حاضر با هدف استفاده از مشخصات اسکار شکمی جهت پیش بینی و آمادگی برای مقابله با چسبندگی های داخل شکمی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی آینده نگر در سال 1395 بر روی 109 زن با حاملگی ترم و سابقه سزارین و کاندیدای سزارین مجدد در بیمارستان آیت الله طالقانی تهران انجام شد. برای هر بیمار فرم اطلاعاتی شامل خصوصیات فردی، شاخص توده بدنی، خصوصیات اسکار شکم و شدت چسبندگی حین عمل ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آماری من ویتنی، کای دو و دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از 109 زن مورد مطالعه، 73 نفر (97/66%) فاقد چسبندگی و 36 نفر (02/32%) دارای چسبندگی بودند که از میان آنها، 17 نفر (60/15%) چسبندگی متراکم و رگ دار یا لگن منجمد داشتند. بر اساس نتایج مطالعه، دو گروه افراد با چسبندگی نازک یا فاقد چسبندگی و افراد با لگن منجمد یا چسبندگی متراکم از نظر مسطح و غیر مسطح بودن اسکار (042/0=p)، ارتفاع اسکار (005/0=p) و فرورفته و غیرفرو رفته بودن اسکار (004/0=p) با هم تفاوت معنی داری داشتند. نتیجه گیری: اسکار شکمی فرورفته در زنان با سابقه سزارین قبلی، با میزان و شدت چسبندگی ارتباط دارد (05/0>p).